گوگرد 99 درصد
(S)
گوگرد ، بعد از ازت ، فسفر و پتاسیم به عنوان چهارمین ماده غذایی اصلی مورد نیاز گیاهان به شمار میرود و کمبود آن آثار منفی فراوانی بر رشد و توسعه گیاهان دارد . در صورت کمبود گوگرد گیاهان نمیتوانند به طور کارآمد از نیتروژن استفاده نموده و باعث هدر رفت نیتروژن و شستشوی نيترات از طریق زهكشی آب می شود.
مهمترین کار گوگرد شرکت در تولید اسیدهای آمینه برای گیاه می باشد که نقش مهم و ضروری در تولید پروتئین دارند. همچنین گوگرد نقش مهمی در تولید کلروفیل داشته و چنانچه گوگرد کافی در دسترس گیاه نباشد ، برگها شروع به زرد شدن و ریختن میکنند. از طرفی گوگرد به خاطر توانایی در افزایش اسیدیته (PH) خاک ، میتواند نقش زیادی در اصلاح و بهبود وضعیت خاکهای آهکی داشته و به گیاهان برای افزایش جذب مواد غذایی کمک کند.
گوگرد ابتدا باید اکسید شود تا بتواند بر روی PH خاک اثر گذاشه و توسط گیاه جذب شود. به علت وجود شرایط نامساعد ، در بیشتر خاکهای ایران جمعیت باکتری های اکسید کننده گوگرد کم است ، بنابراین استفاده از گوگرد باید همراه با باکتری تیوباسیلوس یا مواد آلی (مثل کودهای دامی) باشد. باید توجه داشت که فرایند اکسیداسیون گوگرد توسط میکرو ارگانیزم های خاک انجام شده و بستگی به عوامل دیگری همچون دمای خاک
رطوبت ، تهویه و pH خاک نیز دارد.
هرگاه میزان گوگرد در گیاهان در حال رشد به زیر سطح بحرانی مورد نیاز کاهش یابد، علائم بصری کمبود گوگرد در گیاه ظاهر میشود. علائم کمبود گوگرد بیشتر شبیه علائم کمبود نیتروژن است بنابراین ، تشخیص کمبود گوگرد یا نیتروژن دشوار است. علائم کمبود گوگرد معمولا شامل زرد شدن برگهای جوانتر در نتیجه تولید کم کلروفیل است. تحرک گوگرد در گیاه کمتر از نیتروژن است و علائم کمبود از برگهای جوان بصورت رنگپریدگی ظاهر میشود اما در نیتروژن برعکس است. در اثر کمبود گوگرد ، رشد کلی گیاه و در غلات پنجهزنی کاهش مییابد.
کمبود گوگرد در کلزا باعث رنگ پریدگی و بد شکل شدن گل و برگها میشود.
مزایا:
تشکیل کلروفیل که باعث فتوسنتز و در نتیجه تولید نشاسته، قندها، روغنها، ویتامینها پروتئین و بسیاری از ترکیبات داخل گیاهان میشود.
وجود این عنصر برای گیاهان دانهروغنی مانند کلزا از اهمیت بالایی برخوردار است.
گوگرد با فعالسازی آنزیمها به واکنشهای بیوشیمیایی داخل گیاهان کمک میکند.
باعث افزایش عملکرد و بهبود کیفیت محصول میشود.
افزایش تحمل گیاه به سرما، خشکی و فلزات سنگین.
فعالسازی متابولیسم نیتروژن در گیاهان.
کاهش pH خاک ، افزایش فعالیت میکروارگانیسمهای مفید خاک و حلالیت عناصر غذایی اشباع در خاک .
افزایش اثربخشی و کارایی دیگر کودها.